Utopia likt z’n rechterpoot en wrijft over z’n zanderige snuit terwijl John hypergefocust z’n kite, een std Virus made by Christian Derefat, al een klein halfuurtje in een fade balanceert.
“Poeha”, geeuwt Utopia, zijn enorme snijtanden flikkeren blauwpaars op door de tientallen bliksemschichten en duizenden onzichtbare reuzedjembés roffelen onze skeletten door elkaar.
“Fade steeds onder controle”, snoeft John.
“Met een stel starende ogen die al zo scheel kijken dat ie z’n hersenhelften zal moeten van plaats laten verschuiven om ooit weer normaal te kunnen kijken. Fade, fade, altijd fade bij 6 Bft en onaards onweer. Gruwelijke maniak, steeds op zoek naar een blikseminslag om het ultieme orgasme te mogen beleven. Krijgt enkel een stijve bij het vliegeren als de hel boven de horizon uitbreekt”, grauwt Utopia de tijgerprins terwijl ie ‘n knikker zand tachtig meter ver spuwt op het lijf van een verkoolde kwal.
Die kwal lag daar met z’n tentakels in de lucht en probeerde vliegende vis te verschalken, doch een snuggere vis wist gewiekst het dichtstbijzijnde bliksempje op de bolglazige strandgast microgolfroostertje te laten spelen.
“Wie deze vis vangt, zou het strategische geheim van deze bliksemse kunst in de ontgraatte en opengespreide filet kunnen ontcijferen”, denkt Utopia. Eensklaps duikt Utopia met een geweldige afzet van z’n machtig gespierde achterpoten richting hoogkolkende zeebranding. Waardoor ook een halve ton duinenzand de lucht wordt ingekiepert en pardoes op John neergesmakt raakt. Twee handen steken nog uit de verse bult zand uit, een Virus in fade kietelt de horizon waarin honderd verticale bliksems tegelijk evenzoveel blauwe bollen op het groene ziedende water stempelen.
